حرف ها...

کاش می دانستی...

کاش می دانستی چقدر این شب ها به لبخند هایت فکر می کنم...کاش می دانستی چقدر دلم تنگ می شود برای خندیدنت ، برای شاد بودنت...

وقتی خبردار میشوم یک اتفاق سخت ، بر تو گذشته است ، انگار که تمام غم های عالم را به درون دلم سرازیر کرده باشند...دلم هرّی می ریزد و با خودم می گویم : چگونه روح لطیف او ، زیر بار این غم ، طاقت آورده است!؟...دقایق زندگی اش چگونه گذشته است و چگونه توانسته این سختی ها را تحمل کند!؟

کاش می دانستی چقدر چشم انتظار لب های خندانت هستم...اگر از میزان اشتیاق من آگهی داشتی ، هیچ گاه لبخند را از روی لبانت محو نمی کردی...

تو ، باران لطیف بهاری هستی بر کویر  قلب من...همان قدر مهربان ، همان قدر حیات بخش ، همان قدر فرح زا...

غم هجران تو ای دوست ، چنان کرد مرا

که ببینی نشناسی که منم یا دگری...

#عراقی