آخرین روزهای اسفند است؛
از سر شاخ این برهنه ی چنار
مرغکی
با ترنمی بیدار
می زند نغمه؛
نیست معلومم
آخرین شِکوه از زمستان است
یا
نخستین ترانه های بهار؟
استاد شفیعی کدکنی