نوروز

نمی‌باید دل ما را بهار و باغ و گل بی‌تو

رخ و 

زلف و 

جبینت بس 

گل و باغ و بهار ما...

#اوحدی 

نوروز باستانی رو به همه ی عزیزانِ‌جان تبریک عرض می کنم 

احوالات!

خیلی سریع بگم حرفام رو که چشمام رو به زور باز نگه داشتم!

بالاخره بخش اعصابمون ، دیروز ، یعنی پنج شنبه تموم شد ، چهارشنبه امتحان عملی ش بود که به شدت سخت بود ، و پنج شنبه هم امتحان تئوری که بدک نبود!و خوب مام نهایتا وارد تعطیلات عید شدیم!

شبا که می خوام بخوابم ، همین حول و حوش ساعت ۲-۳ ، صدای پرنده ها از لابلای درختای اطراف بوستان میاد...تعجب می کنم که چرا این پرنده ها این وقت شب بیدارن اصن!اونام مث ما بدخواب شدن ؟ یا که چی؟!؟!

امشب حسین آقا رو دیدم ، از اینترن هایی که خیلی به گردن ما حق داره...گفتم که میری واسه تعطیلات؟ ، گفت هستم کلا مشهد ، به خاطر کشیک ها ...گفت بخش پوست پنج شنبه تموم شده و شنبه ، بخش عفونی شون شروع میشه...از پاسخ در ماندم...یعنی تا دو سال دیگه ما هم این طوری زندگی مون به مرحله ی فنا می رسه...؟؟

زیاده عرضی نیست

شب خوش!

درمانگاه امروز

امروز یه جوون نوزده ساله ی لاغر اومده بود درمانگاه ، شل و ول راه میرفت و شل و ول هم صحبت میکرد...بابا و برادر بزرگترش هم همراهش بودن! گفتن  چهارشنبه ی هفته ی قبل ، حدودا نیم الی یک ساعت بعد از فوتبال ، برگشته خونه و یهو گردنش و بعد پاهاش و بعد دست هاش کلا لمس و بی حرکت شده!بیست نفرمون داشتیم علت های احتمالی و تشخیص افتراقی هاش رو بررسی می کردیم که یهو دیدیم به دکتر رضایی طلب گفت که منظورش از فوتبال ، نگاه کردن بازی استقلال بوده ، در حالی که همه ی ما به علاوه ی خود دکتر ، فکر کرده بودیم که بعد از فوتبال بازی کردن اینطوری شده!وقتی این جمله رو گفت ، به طور ناخودآگاه همه مون با هم یهو داد زدیم :«آهاااا» و بعدش که دیدیم همه مون اشتباه فکر می کردیم و با هم واکنش نشون داده بودیم ، ریسه رفتیم از خنده! خود بیمار و همراهی هاش هم به خنده افتاده بودن!

ممد رو کرد بهم و گفت : ببین ، یه بازی فوتبال ارزش اینو نداره !(خودش مثل من اهل فوتباله!مثل منم پرسپولیسیه!)

رو کردم بهش و گفتم : بازی استقلال که انصافا ارزشش رو نداره ، ولی بازی پرسپولیس چرا!!

باس یاد بگیریم که درست و درمون تر شرح حال مریض رو بگیریم!

پ.ن: با عرض پوزش از همه ی استقلالی ها البته!

باران ، گل ها ، شعر

امروز ، آخر جشن رونمایی کتاب جلسه ی ارغوان مون ، دو سه تا شاخه ی گل نصیبم شد ، یکی ش گل نرگس و یک مدل دیگه هم گل های زرد رنگ خیلی قشنگی...گذاشتمشون داخل کیفم...بارون هم از عصر نم نم می باره و هوا ، یک حالت نیمه ابر و خنک فوق العاده ای داره...گل ها رو آوردم اتاق و گذاشتم توی یه لیوانی و آب ریختم تا تازه بمونن یه مدت...الان گل زردش رو بو کردم ، بوی زعفرون می داد...خیلی لطیف ، خیلی قشنگ...

بچه تر که بودم ، کتابای دایی ها رو که نگاه می کردم ، پر بودن از گل هایی که خشک شده بود ، و همیشه دوست داشتم وقتی بزرگ شدم وسط صفحه های کتابام ، گل برگ های خشک شده باشه ، برگ هایی که پاییز ریخته و خشک شده...و الان همینطوره...توی دفتر قبلیم ، کلی برگ خشک پاییزی جمع کرده بودم...حتی یه پروانه که مرده بود رو گذاشتم لای صفحه ها ...

حتی بی بی ، دو سال و خرده ای قبل ، توی پاییز ، با ریحانه رفته بودند پارک ، برام چند تا گل چیده بودن ، هنوز که هنوزه اون گل ها رو دارم شون...حتی یه گوجه فرنگی قرمززز قرمز ، از همون موقعا دارم که کلا دور از چشمم خیلی قشنگ و باحال خشک شده و هنوز توی کمدمه...این گل های امشب رو هم باید خشک کنم و بذارم یه گوشه ای ، به یادگار از هوای خوب این روزای اسفند بمونه...

حیف این هوا نیست که آدم مجبور باشه برای امتحان نورولوژی بخونه ؟این رواست واقعا...؟؟

حسب حال...

این روزها ، ته ته وجودم ، در عمق وجودم احساس خستگی خیلی عمیقی می کنم...انگار اون ته مه های وجودم ، قشنگ این خستگی ، از همه چی ، رخنه کرده...امیدوارم دچار گسستگی  روانی نشده باشم...

منی که در شکفتگی ، نشانه می شدم کنون

زمانه در شکستگی مرا مثال می زند...

حسین منزوی

باز هم باران...

دیشب تا صبح بارون بارید...نم نم و چیک چیک...هوا خیلی خوب شده بود امروز...عصر ، از طبقه ی چهارم ، شهر رو نگاه کردم...ابرای فشرده ی کومولوس و استراتوس رو دیدم که دلبری می کردن...کوه ها رو دیدم که کاملا شفاف بودن ، برخلاف روزای قبل تر که حتی بعضی وقتا از شدت آلودگی دیده نمی شدن حتی...دلم یهویی غنج رفت برای این هوا...

امشبم که هوا صافه صافه...به قول ماها ، ایاسه! ماه کامله و آسمون هم تمیز تمیز...

ای خدا...نمیشد هوا همیشه همیطوری می موند...؟

بارون میاد جر جر

پشت خونه ی هاجر

هاجر عروسی داره

دمب خروسی داره!(؟)

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود

باران به دامن است هوای گرفته را...

#شهریار