دوست داشتن...

دوست داشتن از عشق برتر است . عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی.اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال.

عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هرچه از غریزه سر زند بی ارزش است و  دوست داشتن از روح طلوع می کند و تا هر حا که یک روح ارتفاع دارد ، دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می یابد.

عشق در غالب دل ها و در شکل ها و رنگ های تقریبا مشابهی متجلی می شود و دارادی صفال و حالات و مظاهر مشترکی است ،اما دوست داشتن در هر روحی جلوه ای خاص خویش دارد و از روخ رنگ می گیرد و جون روخ ها برخلاف غریزه ها ، هر کدام رنگی و ارتفاعی و بعدی و طعم و عطری ویژه ی خویش دارد ، می توان گفت که به شماره هر روحی ، دوست داشتنی هست.

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصل ها و عبور سالها بر آن اثر می گذارد ، اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند و بر آشیانه ی بلندش روز و روزگار را دستی نیست!

عشق ، در هر رنگی و سطحی ، با زیبایی محسوس ، در نهان یا آشکار ، رابطه دارد.چنانکه شوپنهاور می گوید : شما بیست سال بر سن معشوقتان بیفزایید ! آنگاه تاثیر مستقیم آن را بر روی احساستان مطالعه کنید! اما دوست داشتن چنان در روح غرق است و گیج و جذب زیبایی های روح ک زیبایی های محسوس را به گونه ای دیگر می بیند.

دوست داشتن از عشق برتر است

دکتر علی شریعتی

پ.ن: سعی می کنم هر روز ادامه اش بدم نوشتن این ماجرای دوست داشتنو...!

کسی نظری ، حرفی نداره!!؟؟