غروب!

چقدر این غروب های پنج شنبه دلگیره برا من! الان که فکر می کنم می بینم عصر جمعه ی من یک روز زودتر شروع میشه...

حتی فکر کنم خود خدا هم عصرای پنج شنبه دلش می گیره! وگرنه این حجم از دلتنگی ، این حجم از غم و این حجم از بی حوصلگی اصلا نمی تونه توجیه پذیر باشه!

امشب باید برم حرم...اونجا می تونه همه ی این دلتنگی ها و کلافگی ها رو از دل آدم بشوره وببره...

و چقدر بده که این روزایی که این قدر می تونستن خوب باشن ، روزایی که می تونستیم بعدا حسرتشون رو بخوریم ، دارن تبدیل میشن به کسالت بار ترین روزهای عمر آدمی!