حال مزخرف

چقدر دلم می خواهد می توانستم هر زمان که می خواستم ، برای هر مدتی که دلم می خواست ، از زندگی بیرون بروم و نباشم...بعضی وقت ها ، مثل الان ، زیر بار این زندگی مزخرف و بیهوده ، در حال له شدنم...امیدهایم همه ناامید می شوند و تمام دلگرمی هایی که خودم ، به خودم تزریق می کنم ، ناکارآمد و بی فایده جلوه می کند...آن موقع است که بیش از هر زمان دیگر ، تمایل به رفتن ، به کوچ کردن از این قالب هیچ و پوچ ، به نبودن پیدا می کنم...

مردن هم برای خودش نعمت بزرگی ست...و راحت مردن ، هنری که هر کسی آن را ندارد...!