نوروز در شاهنامه...

     دیشب مشغول خواندن داستان هایی ازشاهنامه بودم که به ماجرای نوروز رسیدم...در بخش مربوط به جمشید, پادشاه ایران , اینگونه آمده است:

                 به فر کیانی یکی تخت ساخت                                       چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت

                 که چون خواستی دیو برداشتی                                     زهامون به گردون برافراشتی

                 چو خورشید تابان میان هوا                                           نشسته بر او شاه فرمانروا

                 جهان انجمن شد بر تخت او                                           فرومانده از فره ی بخت او

                 به جمشید بر گوهر افشاندند                                         مر آن روز را روز نو خواندند

     ماجرا از این قرار است که جمشید تختی می سازد و به کمک دیوان به پرواز درمی اید و مردم با دیدن سیر شاه سرزمین در آسمان شاد گشتند...

                   سر سال نو هرمز فرودین                                         براسوده از رنج تن دل زکین

                   بزرگان به شادی بیاراستند                                        می و جام و رامشگران خواستند

                   چنین روز فرخ از ان روزگار                                   بمانده از ان خسروان یادگار

                   چنین سال سیصد همی رفت کار                                 ندیدند مرگ اندر ان روزگار

                   ز رنج و ز بدشان نبود اگهی                                      میان بسته دیوان به سان رهی

                   به فرمانش مردم نهاده دوگوش                                    زرامش جهان بد پر اواز نوش ...

نوروزتان پیشاپیش مبارک...