"بهار"

بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را                                        

                                                                      از آن پیغامبر خوبان پیام آورد مستان را

زبان سوسن از ساقی کرامت های مستان گفت                            

                                                                      شنید آن سرو از سوسن قیام آورد مستان را

ز اول باغ در مجلس نثار آورد آنگه نقل                                     

                                                                      چو دید از لاله کوهی که جام آورد مستان را

ز گریه ابر نیسانی دم سرد زمستانی                                        

                                                                      چه حیلت کرد کز پرده به دام آورد مستان را

سقاهم ربهم خوردند و نام و ننگ گم کردند                                   

                                                                      چو آمد نامه ی ساقی چه نام آورد مستان را

درون مجمر دل ها سپند و عود می سوزند                                

                                                                      که سرمای فراق او زکام آورد مستان را

درآ در گلشن باقی برآ بربام کان ساقی                                       

                                                                      زپنهان خانه ی غیبی پیام آورد مستان را

چو خوبان حله پوشیدند درآ در باغ و پس بنگر                            

                                                                      که ساقی هرچه درباید تمام آورد مستان را

که جان ها را بهار آورد و ما را روی یار آورد                            

                                                                      بین کز جمله دولت ها کدام آورد مستان را

زشمس الدین تبریزی به ناگه ساقی دولت                                    

                                                                      به جام خاص سلطانی مدام آورد مستان را

                                             
                                                                                                                  "مولانا جلال الدین محمد بلخی"