آخر سال…

دم دمای نوروز است…دل توی دل هیچ کداممان نیست…از یک طرف دگرگونی حال طبیعت و از طرف دیگر دیدن عزیزان شور و شوق وصف ناشدنی در دل همه انداخته است…
بی بی این روزها یک جا بند نمی شود…از وقتی شنیده دایی می آید مدام این ور و آن ور می رود…از هر پنج کلمه اش  شش تایش رضا است…می گوید باید خانه را آب و جارو کنم…رضا می آید…راست می گوید…حق دارد…یکی دو ماهی می شود پسرش را ندیده است…گل پسرش را…!
بی بی می گوید آش جوش بره درست کنیم…مامان می گوید هنوز زود است…وقتی همه جمع شدیم می پزیم…آش جوش بره…انگار رمز و رازی شده برای  جمع شدن تک تک اعضای فامیل…رمزی بین نسل های گوناگون…آشی برای رفع دردها…ناراحتی ها…سختی ها…هم پر از امید و  آرزو…هم خوشمزه…!

آشتان خوشمزه و جاافتاده…!!