عیدی باران...!

پریشب باران خوبی آمد…هوا بوی بهشت می داد…صبح که بیدار شدم دیگر نخوابیدم…زدم بیرون…دوچرخه را برداشتم و در هوای باران خورده تا خاکریزهای بالای شهر که نزدیک خانه بود رکاب زدم…از دوچرخه پیاده شدم…رفتم بالای خاکریز…به شمال چشم دوختم…زادگاهم را می دیدم…دامنه ی کوه را دیدم که باران خورده به نظر می رسید…قله های در میان ابر غوطه می خوردند…به دهانه ی دره مانند آهوبم نگاه کردم…غرق در مه بود…فکر می کنم ابرها آن قدر پایین آمده بودند که می توانستند زمین تشنه ی این روزها را در آغوش بگیرند و شبنم بر گونه های خاک بیفشانند…زیبا بود دویدن در دل ابرهای بهار…
خورشید را دیدم که از کرانه ی آسمان بالا می آمد…در میان ابرها می رقصید و پرتوهای نگاهش را به زمین هدیه می داد…نسیم خنک صبح بهار آن چنان مطبوع و روح انگیز بود که به جای آنکه تن را بیم سرما بلرزاند آرامش و عافیت نصیب روح و جسم می کرد…
خورشید از پشت ابرها بیرون آمد و تمام رخ جلوه گری کرد…بر دوچرخه نشستم و رکابی در اطراف پارک زدم…ریه هایم مدت ها بود که از هوای تیره رنگ کلان شهر به تنگ آمده بود…وجودم را از طراوت و پاکی و خنکای هوای صبح انباشته کردم …نان خریدم و به خانه آمدم …چای شیرین و نان گرم و پنیر و سمنوی شیرین و جان افزا…


پ ن : این روزا حتما صبح زود پاشین برین بیرون ورزش کنین…هوا عالیه…مبادا از دست بدین طراوت این ساعت ها رو…!

مثل باران بهاری که نمی گوید کی...
                                  بی خبر در بزن و سرزده از راه برس...!    

                                 " آرش مهدی پور"