ماجراها

این هفته ، اتفاقات و تجربیات جالب و جدیدی داشتم

اول از همه این که اولین باری بود که تاسوعا و عاشورا رو خونه نبودم. همیشه شب تاسوعا ، بابا و همکاراش شام هیات رو تهیه میکردن به رسم هرسال ، و همیشه هم آبگوشت این شب به راه بود. من هم کمک شون می کردم توی پخش غذاها ، و خیلی آبگوشت چرب و چیلی و خوشمزه ای هم از آب درمیومد ، هنوز طعم و شوق و لذت ش رو میتونم حس کنم . خلاصه امسال به خاطر شروع بخش و بیمارستان ، نتونستم خونه باشم ، البته خودم هم دو سال بود که مراسمای نظام آباد دیگه بهم نمی چسبید ، یعنی واسه ام خسته کننده شده بود و تکراری. فک کنم دو سال قبل بود که به جای این که برم روضه ، نشستم توی خونه و «لهوف»‌ سید ابن طاووس رو خوندم و واقعا خیلی بیشتر برام جالب بود تا حرفای تکراری و بعضا ناصحیح بعضی افراد. پارسال هم که شب تاسوعا بیرون مسجد نشسته بودیم و شب عاشورا هم که درگیر بیمارستان و اورژانس ش شدیم. در کل تنها دلخوشی این دو سه سال اخیر به دیدن آشناها و دوست و رفیقا و خانواده توی این ایام بود و جذابیت بیشتری نداشت برام.

امسال ولی فرق داشت. چهار پنج تا هیات مشهد رو توی دو سه روز آخر دهه ی اول محرم سر زدیم. کافه محرم و مسجد قبا (بلوار خیام ، نرسیده به چهارراه سجاد) بهترین تجربه ی سال های اخیرم بود واقعا ، هم بحث هایی که مطرح میشد ، هم سخنرانای عالی شون ، هم نحوه مدیریت مجلس و هم زمان بندی ش! بعدش هم مسجد الزهرای بلوار احمد آباد و بعد هم هیات بنی فاطمه و بعد هم مسجد امام حسن بلوار هاشمیه . عصر تاسوعا هم رفتیم حرم ، دسته های عزاداری رو دیدیم و توی این دو روز اونقدر نذری و دم نوش و چایی خوردیم که حد نداشت! منم که دیگه عاشق سینه چاک چایی ، اصن خیلی لذت بردم ، این که سر هر خیابون ، یه چای نبات بدن دستت و تازه ناز هم بکنی براشون ! دم نوش های به سیب و به لیمو هم خالی از لطف نبود البته!!

امروز عصر ، بعد از یه دوره ی رخوت کوتاه یکی دو ساعته ، تصمیم گرفتم برم پارک ملت. ساعتای ۶ عصر بود که راه افتادم. هوا کم کمک پاییزنشان! قدم زنان از یه مسیر جدید رفتم ، یه جایی ، یه مسیری رو دیدم ، رو به بی نهایت ، خیلی قشنگ بود ، عکسشو میذارم اینجا.

 رسیدم نزدیکای درب شمالی ، یه تیکه از مسیر رو ، مستقیم به سمت ماه حرکت کردم که شب سیزدهمش بود! از افق مشرق تازه طلوع کرده بود. وقتی رسیدم به مجسمه ی فردوسی ، یه عکس ازش گرفتم ، به انضمام ماه!

رفتم داخل پارک ملت. شلوغ بود مث همیشه ، از چهارراه تقاطع ش با بلوار معلم رد شدم و دنبال کلیسای سنت لوریس گشتم. راستی ، امروز فهمیدم که مشهد ، چهار پنج تا کلیسا داره!‌ اصن فکرشم نمیکردم که مشهد کلیسا داشته باشه! سه چهارتاشون سمت بیمارستان امام رضا و باغ ملی هستن و یکی شون هم در سر چهارراه واقع در شمال غربی پارک ملت. البته دنبال کلیسا گشتم ولی پیداش نکردم. باید برم سراغ بقیه ی کلیساها.

باز برگشتم داخل پارک ملت ، رسیدم به یه جایی نزدیک ضلع شمالی ، که بچه ها بازی می کردن و فواره های آب داشت و رقص نور . بچه ها میرفتن لابلای فواره ها و آب بازی می کردن . خیلی قشنگ بود. همونجا روی سکو نشستم و نگاهشون کردم و از ته دل خندیدم . خیلی قشنگ بود ، خیلییی. هوا هم داشت تاریک میشد. عینکم رو یه لحظه برداشتم و دیدم وقتی که نور لامپ ها ، پخش میشه توی چشمای بدون عینکم ، خیلی قشنگ تر و پررنگ تر و زنده تره. چند دقیقه به نور لامپ ها بدون عینک نگاه کردم ، نمیدونم شمام میتونین لذت زنده تر بودن رنگ ها رو وقتی چشماتون به عینک نیاز داره ولی عینک رو ازشون دریغ میکنین احساس کنین یا نه!

رفتم سمت دریاچه مصنوعی وسط پارک. دیدم ازین قایقای پدالی گذاشتن و خیلی جالب بود. شاید بعدا سوار شم.

و هوا تاریک شده بود  که برگشتم . عصر قشنگی بود ، به یاد بهار ، حدودا سه چهار ماه قبل که همینطوری یهوویی و زیاد میرفتم پارک و کلی محظوظ میشدم.

عکس ها:

مسیر بی نهایت

مجسمه و ماه

آب و آتش