اتفاقای جدید!

آخر هفته ی قبل ، رضا رو دیدم ، ارشد ادبیات فردوسی قبول شد و اومد مشهد . ما همدیگه رو بیشتر از اینستاگرام میشناختیم ، و البته چند باری هم هم مسیر و هم صحبت شده بودیم با هم. پنج شنبه ، مجالی شد و دوری در شهر زدیم و پیتزاخونه ای رفتیم و شیرینی قبولی ارشد رو گرفتیم! و درباره ی خیلی خیلی خیلی چیزها صحبت کردیم. و عجیب بود که دل هامون این قدر به هم نزدیک بود و در اندیشه مون ، این قدر وجه اشتراک داشتیم با هم! جمعه ، با حامد و پویا و امیر و رضا ، رفتیم باغ وکیل آباد. ناهار خوردیم و دوری زدیم تا غروب ، هوا ، عالی بود ، درختا ، کم کم مهیای پاییز میشدن ، و دورهمی جالبی شد. شب هم شام رو کنار هم بودیم و خیلی خوش گذشت!

شنبه ، با رضا رفتیم بازار. لباس خریدیم . یه سر هم به پاساژ مهتاب سعدی زدیم. رفیق رضا ، مصطفی رو دیدیم که از قضا ، فامیل دراومدیم با همدیگه. مصطفی هم مث رضا ، خوش برخورد و خوش اخلاق و در یک کلام ، «آدم حسابی»‌بود. از هم صحبتی باهاشون آدم خسته نمیشه. به برکت هم نشینی شون ، با کتاب فروشی هیواد آشنا شدم ، در طبقه ی منفی یک پاساژ مهتاب . آقای واعظی ، صاحب کتاب فروشی بود . خیلی خوش برخورد و محترم ، و کتاب ها هم با قیمت مناسب و عالی. مساحت کتاب فروشی زیاد نبود ولی اونقدر کتاب داشت و اون قدر فضای خوب و دلنشینی درش حاکم بود که تصمیم گرفتم تبدیلش کنم به محل اصلی خرید کتاب های مدنظرم در آینده. 

امروز ، عصر ، رفتم دانشکده . درس خوندم ، و سر شب هم به جلسه ی خوانش بنیاد فردوسی رفتم. ازین به بعد بنیاد فردوسی رو هم در لیست جاهایی قرار خواهم داد که باید بیشتر بهشون سر بزنم. 

احساس می کنم این پنج سالی که مشهد بودم ، فقط به اندازه ی یکی دو سال ش رو مفید استفاده کردم. اگه که به دوران اول دانشگاهم برمی گشتم و همین تجربه ی امروز رو داشتم  ،از وقتم  خیلی بهتر استفاده می کردم. ولی همین که الان به این نتیجه رسیدم هم خیلی خوبه و امیدوارم که در سال های آینده ای که اینجا هستم بهتر استفاده کنم از زمانی که در اختیار دارم.

امشب ، با پویا قدم میزدیم و صحبت میکردیم. ماه رو دیدیم ، در افق مغرب ، نیمه روشن ، و در حال غروب بر فراز کوه های جنوب غرب. مهیب بود ، مهیب. نشستیم به دیدن ش. 

این روزا ، حال و احوالم بهتره ، ولی یه کم دلشوره دارم واسه بعضی کارا. نمیدونم قراره چی بشه.

پریروز و امروز ، ناهار شله خوردیم ، بعدش که خوابیدم ، کلی خواب آشفته دیدم! معده ی پر هم اسباب زحمته ها!

امروز بعد کنسل شدن کلاس ، ساعتای نه صب رفتیم املت ، کافه سیدهاشمی. ازونجاهایی که خیلی میچسبه ، فضاش عالیه ، غذاش عالیه ، و باید نه یک بار ، که چندین بار تجربه ش کرد.