من بسیار به شانس و اقبال عقیده دارم
و متوجه شده ام هرچه بیشتر پشتکار و تلاش کنم
استفان لیکاک
درود بر دست های تو باد
آنگاه که پر می کشند به سوی من
که سپیدی شان آوازم
و بوسه هایشان حیات من است
پاهایت رودی از تداوم
چونان رقاصه ای که با جاروبی می آویزد
امروز در رگ هایم
خون تو جاری است
جریانی لطیف
ساده
و ابدی
پابلو نرودا
شازده کوچولو به سیاره ی دوم رفت
آنجا فقط یک پادشاه تنها زندگی می کرد
بعد از ملاقاتی کوتاه شازده کوچولو خواست که سیاره را ترک کند
اما فرمانروا که دلش می خواست او را نگه دارد گفت:
نرو...تو را وزیر دادگستری می کنیم
شازده کوچولو گفت: اینجا کسی نیست که من او را محاکمه کنم
فرمانروا گفت: خب خودت را محاکمه کن! این سخت ترین کار دنیاست! اینکه بتونی درباره ی خودت قضاوت درستی داشته باشی و عادلانه خودت رو محاکمه کنی...
آنتوان دو سنت اگزوپری
سالهاست
که از جزیره متروک
نامه ای را در بطری روانه ی آب های عالم کرده ام...
اگر کسی عاشق باشد
می تواند کلماتم را بخواند
به هر زبانی
در هر سرزمینی...
گاهی فکر می کنم
کسی می آید
و با همان شیشه برایم شراب می آورد!
عمران صلاحی
انسان هایی بودیم
که به پاک کردن
عادت داشتیم
ابتدا اشک هایمان را
پاک کردیم
سپس یکدیگر را
ایلهان برک
مترجم : سیامک تقی زاده
سوزان سانتگ ( Susan Sontag) (۱۶ ژانویه ۱۹۳۳–۲۸ دسامبر ۲۰۰۴) نویسنده، نظریهپرداز ادبی و فعال سیاسی آمریکایی بود. از مشهورترین نوشتههای او مقالهٔ «علیه تفسیر» است.
سانتاگ به نوشتن و صحبت کردن، و یا سفر به مناطق درگیری وافری داشت، از جمله در طول جنگ ویتنام و محاصره سارایوو فعال بود. او در مورد عکاسی، فرهنگ و رسانه، ایدز و بیماری، حقوق بشر، و کمونیسم و ایدئولوژی چپ مقالات متعددی نوشته است. مقالات و سخنرانیهای او گاهی مورد انتقاد واقع میشدند. مجله نقد کتاب نیویورک او را «یکی از با نفوذترین منقدان نسل خود» نامید.
بچه وقتی خاطره پیدا کرد و توانست گذشته را به یاد بیاورد دیگر بچه نیست...
هر چند این گذشته فقط چند ساعت پیش باشد!
سووشون ,سیمین دانشور
فرانسوا موریاک ( François Mauriac) روزنامه نگار، نویسنده و شاعر فرانسوی و برنده جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۵۲ یکی از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم اروپا محسوب شدهاست. او در روز یکم سپتامبر سال ۱۹۷۰ در ۸۵ سالگی درگذشت.
فرانسوا موریاک در سال ۱۸۸۵ در بوردو از بنادر بزرگ فرانسه متولد شد، در ۱۹۳۳ به عضویت فرهنگستان کشورش در آمد، سال ۱۹۵۲ جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد و سرانجام بعد از نزدیک به هفتاد سال نویسندگی، در اول سپتامبر سال ۱۹۷۰ در شهر پاریس از دنیا رفت. با تمام تلاشهای او در این عرصه این جمله تمسخرآمیز و نیشدار ژان کوکتو (Jean Cocteau) شاعر، نقاش، فیلمساز، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر فرانسوی درباره او تأمل برانگیز است که گفته بود: موریاک بیچاره! اگر بمیرد میتوان دربارهاش گفت همه چیز را داشتهاست، مگر همه چیز را!
برای من خواندن این که شن های ساحل نرم است بس نیست
می خواهم که پاهای برهنه ام آن را حس کنند...
به چشم من هر شناختی که مبتنی بر احساس نباشد بیهوده است...
مایده های زمینی,آندره ژید
نگاهت
چه رنج عظیمی ست
وقتی به یادم می آورد
که چه چیزهای فراوانی را
هنوز به تو نگفته ام...
آنتوان دوسنت اگزوپری
آلبرتو موراویا ( Alberto Moravia) (نام اصلی آلبرتو پینکِرْلِه) (زاده ۲۸ نوامبر ۱۹۰۷ - درگذشته ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۰) یکی از رماننویسان برجسته ایتالیا در سدهٔ بیستم بود.
موضوعات آثار او جنسیت، بیگانگی و وجودگرایی بود. معروفترین اثر او رمان ضدفاشیستی دنبالهرو است.
او در سال ۱۹۴۱ با الزا مورانته (رمان نویس که رمان مشهور تاریخ از اوست) ازدواج کرد که در سال ۱۹۶۲ از هم جدا شدند.